Czas pracy kierowców – Regulacje
Czas pracy kierowców – Regulacje. Podstawowym dokumentem regulujących czas pracy kierowców na terytorium Unii Europejskiej jest Konwencja AETR
Konwencja europejska AETR
Konwencja AETR – nazwa pochodząca z francuskiego „Accord Européen sur les Transports Routiers” ma zastosowanie w międzynarodowym transporcie drogowym co do regulacji pracy załóg:
-
samochodów, których miejsce zarejestrowania występuje we Wspólnocie albo w innych państwach określonych jako strony tejże Konwencji AETR
-
samochodów, których miejsce zarejestrowania występuje w kraju trzecim czyli takim, który nie jest w AETR.
Drugim podstawowym dokumentem regulujących kwestie pracy kierowców w transporcie drogowym jest Rozporządzenie Nr 561/2006.
Podstawowym pojęciem, jakie pojawia się w w/w aktach prawnych są czynności realizowane przez kierowców.
Przejazd rozpoczyna kierowca wsiadając do samochodu, natomiast przejazd uważa się za zakończony, gdy kierujący finalizuje czynności wykonywania transportu.
Umowa AETR ma szerszy zakres zastosowania niż Rozporządzenie Nr 561/2006, gdyż obowiązuje w transporcie międzynarodowym, natomiast Rozporządzenie na terenie danego kraju.
Natomiast kolejnym aktem prawnym obowiązującym na obszarze Unii Europejskiej jest Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. o urządzeniach rejestrujących mających zastosowanie w tranporcie drogowym.
Rozporządzenie Nr 561/2006 a podstawowe pojęcia w transporcie drogowym
Rozporządzenie Nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. wprowadzono w odniesieniu do warunków pracy na stanowisku kierowców oraz innych uczestników ruchu drogowego.
Wcześniej kierowcy jeździli często non stop bez odpoczynku na dłuższych trasach międzynarodowych, co stwarzało zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W powyższych aktach prawnych uregulowano podstawowe zasady poruszania się w ruchu drogowm, po to, aby było bezpieczniejsze. Określony został dzienny i tygodniowy czas pracy kierowcy oraz obowiązkowe odpoczynki.
Rozporządzenie Nr 561/2006 zawierało przepisy dotyczące prowadzenia pojazdu oraz przerw. Przerwy są nieodłącznym elementem związanym z prowadzeniem pojazdu, są również obowiązkowe.
Obowiązujące przepisy opierały się na definicji drogi krajowej. W ustawodastwie krajowym drogą publiczną jest droga krajowa, wojewódzka, gminna i powiatowa. W skład drogi publicznej, wchodzi jezdnia, chodnik, ścieżki rowerowe, pobocze oraz tory i miejsca przeznaczone dla postoju.
Definicja przejadu mówi o tym, iż jest to praca wykonywana przez kierowcę od momentu, kiedy ten wsiada do samochodu w celu jego prowadzenia, a kończy z momentem zaprzestania wykonywania pracy. Przepisy dotyczą także tego czym jest tzw. transport łączony czyli jedna trasa składająca się z kilku miejsc załadunku bądź rozładunku.
Kierowca to osoba, która prowadzi pojazd albo taka, która znajduje się w pojeździe w celu jego prowadzenia. Regulacje zawarte w Rozporządzeniu o czasie pracy kierowców obejmują również osobę znajdującą się w samochodzie w celu ewentualnego podjęcia pracy.
Rozporządzenie Nr 561/2006 nie ma zastosowania do:
- osób, które zatrudnienione są w wypożyczalniach samochodowych bądź salonach samochodowych wykonujących swoją prace w postaci podstawiania i odstawiania samochodów lub toważyszenia podczas jazd testowych;
- mechaników samochodowych nawet jeśli poruszają się samochodami w celach naprawczych.
Czyli na podstawie czynności wykonywanych przez kierowcę można stwierdzić czy pojazd ma zastosowanie do Rozporządzenia.
Natomiast Rozporządzenie Nr 561/2006 ma zastosowanie w:
a) transporcie rzeczy, pod warunkiem, że dopuszczalna masa całkowita (DMC) pojazdów przekracza 3,5 t,
b) transporcie osób, samochodami do tego przeznaczonymi.
Przykładowo, kierowanie betoniarką nie ma zastosowania w odsniesieniu do Rozporządzenia.
Inne podstawowe zagadnienia wymagające regulacji prawnych
Zdefiniowania wymagały także inne podstawowe pojęcia. Oprócz pojęcia drogi krajowej precyzyjnego zdefiniowania oraz szczegółowej interpretacji prawnej wymagało pojęcie transportu drogowego.
Wraz z wejściem w życie nowych przepisów realizacja krajowego transportu drogowego wymagała posiadania specjalnego zezwolenia na realizacje krajowego transportu drogowego. Aby móc realizować usługę transportową w skali międzynarodowej, kierowca na mocy powyższych przepisów zobowiązany został do posiadania licencji wspólnotowej. Wzór tej licencji określony jest w rozporządzeniu przez ministra transportu.
Regulacje dot. transportu osób
Działalność gospodarcza, która polega na realizowaniu krajowego transportu osób samochodem osobowym,w przypadku, gdy pojazd jest przeznaczony dla więcej niż siedmiu osób, ale nie więcej niż dziewięciu osób wraz z kierującym lub bądź taksówką – wymagane miało być pozwolenie w formie licencji na realizowanie krajowego transportu drogowego.
Czas pracy kierowców – Regulacje – Ustawodawstwo polskie
Czas pracy kierowców – Regulacje. W Polsce w transporcie drogowym podstawowe przepisy prawa oraz definicje regulowała Ustawa z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym. Określała ona plan rozpoczynania oraz wykonywania transportu krajowego oraz międzynarodowego osób i rzeczy. Ustawa ta regulowała pracę kierowcy zawodowegp oraz podstawowe kwestie związane z czasem pracy kierowców. Zmiany nastąpiły wraz z wejściem w życie Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku. Od momentu wejścia Polski do UE obowiązująca stała się konwencja AETR. Ma ona zastosowanie w międzypaństowym transporcie drogowym realizowanym poza obszarami Unii Europejskiej. Takze z państwami Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz tymi, które są stronami konwencji AETR.
Nie są to wszystkie definicje prawne pojęć w transporcie drogowym w świetle unijnych regulacji. Jednak są one kluczowe w odniesieniu do czasu pracy kierowców. http://czas pracy kierowców
Kwestie czasu pracy kierowców, przerw oraz odpoczynków musiały zostać szczegółowo uregulowane na poziomie międzynarodowym, a zwłaszcza unijnym. Było to wynikiem wzrostu liczby firm transportowych oraz spedycyjnych operujących na rynku unijnym po jego otwarciu. Ale przede wszystkim był to wynik wysokich wskaźniki wypadków drogowych. Kierowcy nie przestrzegali czasu pracy. Narażali siebie, pasażerów oraz przewożony ładunek na zagrożenie wypadku z pwoodu przemęczenia lub braku snu. Unormowanie czasu pracy kierowców zawodowych było koniecznością. Ale przede wszystkim bardziej restrykcyjne ich egzekwowanie. Problem bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz dążenie do zmniejszenia wypadkowości wymusił zmiany w przepisach.
